Biegowe Walentynki

Północ, zaraz kładę się spać. Dzwoni telefon, to Grzesiek.

Krótka piłka: „jedziemy?” Jedziemy!

Drzemka, tak pro forma, żeby było, bo i tak wiadomo, że czasu nie wystarczy, by się wyspać.

Kilka godzin spędzonych w aucie, a potem ostra spina po lesie przy świetle czołówki, żeby zdążyć…

Dużo zachodu i czyste wariactwo, ale i tak warto było zrobić to wszystko dla widoku wchodu słońca w górach…

A pierwsza osoba, która wskaże, gdzieśmy się wybrali, dostanie książkę Juliana Goatera  „Sztuka szybszego biegania” i słodki upominek od Natural Born Runners, żeby się jeszcze milej czytało J